فراشة
فراشة بين الزهور طايرة بتتمشى
تغمز بعينها و ترمش بالرموش رمشة
جمال يهفهف ، يرفرف ، يدوخ ، ما تعرف
إحنا النهارده و الا بقينا بكره
. ينعش فؤادك بالهوى و تحب ما تكره
عروسة متزوقة و الروج على الجناحين
و نقوش كتيرة مدندشة على كل شكل و لون
الفكر يسبح بعيد فى جمال الكون
و يسبّح اللى خلق بالكلمة : كن فيكون
طايرة بتتعايق بالجمال و الرقة ، و دلالها
عيّـل قليل الحس راح بخداعه قاتلها
و ف وسط كراسته قام بسلامته حاططها
قال إيه ، بيعشقها و عايز إنه يحنطها
من بعدها بصيت لمنظر كان قمة فى الإبداع
لقيته جميل بس ناقص ركن غاب عن محيطها وْ ضاع
.أنا قلت سبحانه : هوه ينظم ، و احنا نشقلب الأوضاع
24 أبريل 2009
No comments:
Post a Comment